اعتکاف ۹۷/ مسجد دانشگاه تهران

به نامش...

این سه روزی که گذشت از بهترین روزای عمرم بود، اعتکاف امسال با هر سال خیلی خیلی فرق می‌کرد، جوّش واقعا متفاوت بود، شاید به خاطر روزهایی بود که اعتکاف امسال در آن‌ها واقع شده بود... حال دلم خیلی خوبه و خیلی تصمیم‌ها گرفتم، برنامه ریزی‌های جدی‌تری برای آینده کردم، خدا رو هزار مرتبه شکر دوستای خیلی خوبی پیدا کردم که قبل از اعتکاف این رو از خداوند خواسته بودم.

خانه‌ی خدا انقدر دلنشینه که روز سوم غم تمام عالم می‌شینه رو دل آدم، یه جورایی آدم حس می‌کنه داره از معشوقش جدا میشه...با همه‌ی سختی‌هایی که داره ولی تموم شدنش خیلی غم‌انگیره...

+ خیلی تحت تاثیر صحبت‌های آیت الله صدیقی قرار گرفتم، ایشون چقدر عالم بزرگ و خاصی هستن، چقدر فروتن‌اند، چقدر دلنشین‌اند، چقدر نورانی اند... خوشحالم که توفیق شنیدن صحبت‌هاشونو داشتم.. الحمدلله..

+ این همه حس خوب رو لحظات بیرون اومدن از دانشگاه نابود کردم:/

با گم کردن موبایلم.... کلی بدو بدو کردم و یافتمش:) «خدا‌ رو شکر»

+ پر از انرژی مثبتم... ان‌شاءالله حفظش کنم:)