- ۹۶/۰۱/۱۱
- ۰ نظر
به نامش..
هنوز گرفته ام، نمیدونم این حجم از احساسات منفی از کجا نشأت می گیره، چرا وقتی خونه ام و وقتم خالیه انقدر اذیت میشم؟ انقدر فکر و خیال می کنم؟ انقدر احساس تنهایی می کنم؟ این جور روزا بیشتر خدا رو شکر می کنم به خاطر کارم، سلامتی روح و روان من بیشتر در اینه که صبح تا بعدظهر سرکار باشم و بدون انرژی بیام خونه، هیچ وقت آزادی نداشته باشم و ربات وار زندگی کنم..!
حالا بیشتر روانشناسم رو قبول دارم، بهم گفته بود باید کار کنی و وقت خالی نداشته باشی..
تعطیلات داره تموم میشه، زندگی با برنامه شروع میشه و من از این همه حس ضعف خلاص میشم و میشم همون دختر قوی و مستقل!