- ۹۶/۰۹/۲۴
- ۰ نظر
فرزندم، اکنون که به یاری خداوند خواندن و نوشتن را یاد گرفتی وقت خداحافظی من از تو رسیده است، ولی برای تو تازه شروع کار است. برای تو سلام است. آغاز یک راه است. راهی که پایان ندارد. به من قول بده که خسته نشوی، تو تنها نیستی، زیرا همیشه معلمی هست که دستت را بگیرد. من می‌روم اما از دور به تماشای تلاش های تو می نشینم. تو نیز می‌روی، اما هرگز اولین معلم خود را فراموش نکن. هیچ کس و هیچ چیز جای اولی را نمی گیرد. اولین نگاه، اولین سلام، اولین حرف، اولین درس...
عزیزم خداحافظ
+ امروز تو انباری اولین دفتر مشق کلاسِ اولِ دبستانم رو پیدا کردم، این برگه وسط دفتر بود... چقدر حس خوبی به معلم کلاس اولم دارم، چقدر خاطره مرور شد:))
