همیشه هم اشک‌ها مایه‌ی خیر نمی‌شوند. آن‌ها وقتی شفابخش و سرورانگیزند که قبل از فروریختن مدت زیادی در سینه بجوشند و سپس فروریزند. اول بسیار شدیدند، ولی رفته رفته آرام‌تر و شیرین‌تر می‌شوند و خستگی گنگ و ملال‌آور ما را می‌زدایند...ولی هستند اشکهایی که سردند، اشکهایی که با خسّت فرو می‌ریزند و قطره قطره مثل بارگرانی بی‌حرکت بر قلب سنگینی می‌کنند و از دل بیرون می‌تراوند، بی‌آن‌که نشاطی ببخشند یا تسکین بدهند. این‌ها اشک‌های نیازند...
تو دوری هستی که از ما دور نیست..
+ کانال من در تلگرام: Sajaa01@
آیا این کافی نیست که تو این وقت شب، تو اوج سیاهی آسمون، تو اوج سکوت و تنهایی من به تو فکر کنم و گلوله گلوله بالشم از اشک خیس بشه؟
+ من فقط بلدم دوستت داشته باشم.
#خدا
ظرفیت غمم پر شده...
مگه من چقدر جا دارم برا غصه برا گریه؟
و جام عشق..تهی...تهی..
+بدون شادی هم میشه زندگی کرد..یه عمر رو گذروند..
+ دخترِ غمگین بودنو و غصه خوردن و دم نزدن و گریه‌های یواشکی شدم،کجاست اون حس خوب جاویدان و آرامش ابدی و خنده‌های واقعی و چهره‌ی شاداب..؟!
+ خوب نیستم و یه کار ترجمه سنگین حالمو بدتر می‌کنه تو این اوضاع.
+ همیشه بدتری هست...خدایا شکرت که بدتر رو ندارم، بد رو دارم فقط..